Que Pasa Holanda?

Qué pasa Holanda? Wat is het leven hier heerlijk. Zon, zee en surfen, met nog wat Spaans er tussen in. De afgelopen twee weken bestonden uit Spaans leren en surfen. Twee weken lang drie uur Spaans per dag heeft zo zijn voor en nadelen. Je gaat met sprongen vooruit en leert erg veel. Drie uur per dag vergt ook veel concentratie. De lessen zijn van half 10 tot half 1, voor mij doen is dit vroeg opstaan, gelukkig went dit natuurlijk ook snel.

Naast Spaans, heb ik de afgelopen twee weken ongeveer 10 dagen gesurft. Na 8 dagen achtereen surfen, kon mijn lichaam het niet meer aan en moest ik (verplicht) een rustdag inlassen. Wat erg ingewikkeld is als het gewoon hard waait, dan voelt het toch alsof je verplichtingen niet nakomt..

Gisterochtend had ik voor de verandering Spaans in de middag, wat mij de mogelijkheid gaf om vroeg te gaan surfen. Om 10 uur stond ik op het water, alleen,  met een laagstaande zon die mijn ogen tijdens het surfen verblinde.
Wat een heerlijk gevoel om alleen op het water te surfen in een baai waar normaal zo’n 40 surfers en kiters door elkaar heen surfen. Niet opletten wat er om je heen gebeurt, gewoon gaan.

Tijdens deze sessie heb ik voor het eerst een powerjibe doorgeplaneerd. ( Zie hier een link voor hoe dat eruit ziet! https://www.youtube.com/watch?v=kKa857TAkOY .

Voor de rest heb ik deze 10 dagen vooral erg hoog gesprongen, toch wel een aantal keer 2-3 meter hoog in de lucht gehangen, golf – rijden (wat erg vet is omdat dit een nieuwe dimensie aan het surfen toevoegt) en loopen. De forward loop land ik nu in waterstart positie en vaar hem net niet door. (Wat is een forward loop, vraag jij je dan natuurlijk af? https://www.youtube.com/watch?v=iDAmIUfjSJ0 ).

Dit loopen zorgt er ook voor dat je regelmatig keihard op je rug/ schouder valt, wat erin heeft geresulteerd dat ik een paar dagen erg veel pijn aan mijn arm had en met ibuprofen sliep. Inmiddels is de pijn al zo goed als weg. Niet geheel zonder risico dat surfen, het is echter  elke klap/ blauwe plek/ crash waard. Heerlijk het surfen hier!  

Een tijdje geleden werden wij in een stad hier in de buurt (Las Americas) aangesproken door mensen van SBS 6, met de vraag of we Nederlands waren, hoelang we hier zijn etc. Wat erin heeft geresulteerd dat we vorige week maandag werden geïnterviewd door Beau van Erven Dorens over het leven hier in El Médano, het surfen, het mooie weer etc.  Ik had hier in eerste instantie helemaal geen zin in, maar uiteindelijk hebben ze ons toch overgehaald. Het viel reuze mee en die Beau is best een aardige gast, hij wou zelfs windsurfles op Surfcenter IJburg van ons, hij woont in Amsterdam. Dus wie weet hebben we komende zomer onze eerste BN’er als cursist op IJburg.

Inmiddels aardig wat mensen gevonden van in de twintig, dus qua leeftijdsgenoten is het hier prima! Het is anders dan in een drukke stad als Amsterdam, het is niet kiezen wat je met wie gaat doen in het weekend en naar welk feestje je gaat, maar dat is niet erg. Ik mis het totaal niet, het drukke Amsterdam. Zon, zee, surfen, bier, Spaans en yoga. Prima!

Maarten vertelde vandaag dat we al op de helft zitten. Nog maar anderhalve maand El Médano.. De eerste maand ging redelijk langzaam, wennen aan een nieuwe taal, huis en omgeving en weinig wind.

De afgelopen twee weken zijn echter voorbij gevlogen. Drie uur Spaans, drie uur surfen met twee pauzes en de dag is alweer zo goed als om. Het waait hier inmiddels al weer aardig hard, dus ik ga surfen. Fijne kerst!